In 1970 introduceerde NS de intercity als onderdeel van Spoorslag '70. In 1974 bestelde de eerste treinen bestemd voor de intercity-dienst op lange afstanden. De nieuwe treinen moesten de Mat'54 treinstellen gaan vervangen. Talbot leverde in februari 1971 de eerste ICM (InterCityMaterieel) af, de 4001. De treinstellen zijn enkeldeks en hebben een dienst snelheid van 140 km/u. In 1977 nam NS de 7 proefstellen, van het type ICM-0, in dienst. De treinstellen vallen erg op door de verhoogde cabine waar mensen onder kunnen lopen naar het andere treinstel. Door de opvallende voorkant krijgen de treinen de bijnaam 'Koploper'. In december 1983 komt de vervolg serie, ICM-1, in dienst. De treinstellen hebben net als de proef treinen 3 rijtuigen maar wijken verder erg af van de proefseries. Het interieur van de nieuwe treinen lijkt erg op die van de nieuwe ICR-wagons, die dan weer zijn afgeleid van de ICM-0. Onder tussen zijn de zeven proeftreinen aan de andere treinen gelijker gemaakt. De doorloopkop is onder andere aangepast zodat ze konden koppelen met de latere ICM series. Om te voorkomen dat auto's bij ongelukken bij de draaistellen komen en daardoor de trein laten ontsporen kregen alle Koplopers vanaf 1994 baanruimers. Doordat de zeven proefstellen erg afweken van de rest van de ICM's werden ze niet gemoderniseerd en buitendienst genomen. De enige bak die in dienst is gebleven van de ICM-0 serie is de middenbak van de 4007. Deze bak vervangt de uitgebrande bak van de 4044.

In 2005 werden (bijna alle bakken) van de eerste 7 koplopers (4001-4007) in Maastricht gesloopt. Fabian Jonas maakte daar de onderstaande reportage van. Nog enkele treinstellen zijn bewaard als oefenobjecten maar ze staan er erg slecht bij.