Index Loc serie 1500

In 1953 en 1954 werden in opdracht van British Rail door Metropolitan-Vickers zeven locomotieven van de serie Class 77 / Class EM2 gebouwd. De locomotieven waren gebouwd om te kunnen rijden op een bovenleidingspanning van 1500 volt gelijkstroom. Dat is dezelfde spanning als in Nederland wordt gebruikt. De zeven locomotieven waren gebaseerd op de serie Class 76 / Class EM1, waarvan het eerste exemplaar na de Tweede Wereldoorlog tussen 1946 en 1952 in Nederland reed. De locomotief, met nummer 6000, is hiermee de eerste elektrische locomotief die in Nederland heeft gereden. In Engeland was de elektrificatie van de Woodhead Line met een bovenleidingspanning van 1500 volt gelijkstroom tussen Manchester en Sheffield in 1955 afgerond. Na de elektrificatie stapte Engeland over op een bovenleidingssysteem van 25.000 volt wisselspanning en werd dat de nieuwe standaard. De Woodhead Line werd niet omgebouwd en was hiermee de enige spoorlijn met een bovenleidingspanning van 1500 volt gelijkstroom. De zeven Class EM2-locomotieven konden enkel op deze spoorlijn rijden. De Class EM2-locomotieven kregen de nummers 27000 t/m 27006 en werden in het British Rail-zwart met rode accenten geleverd. De locomotieven werden ingezet in het reizigersvervoer op de spoorlijn. Al snel werden de locomotieven overgeschilderd en kregen de groene British Rail-kleur met gele voor- en achterkant en een wit dak. In de jaren '60 werden enkele locomotieven blauw gemaakt. In september 1968 werden de zeven Class EM2-locomotieven door British Rail terzijde gesteld en te koop gezet.

In de jaren '60 ging het slecht met de Nederlandse Spoorwegen. Door de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog nam de welvaart in Nederland toe. Hierdoor konden steeds meer mensen een auto kopen, waardoor de reizigersaantallen afliepen. Door de sterke opkomst van de vrachtwagens in de jaren '60 liep het goederenvervoer per spoor ook terug en sloten veel los- en laadplaatsen. Sinds de ontdekking van het aardgasveld onder Groningen in 1959 werd steenkool steeds minder gebruikt, waardoor het aantal kolentreinen sterk terugliep. Op het dieptepunt maakte NS in 1967 een verlies van 100 miljoen gulden. Om de verliezen tegen te gaan, besloot NS flink te investeren in het rijden van meer treinen en het hele bedrijf een nieuwe, frisse huisstijl te geven. De verschillende kleuren die NS voor haar treinen gebruikte, waren allemaal erg donker. Dit werd gedaan uit de gedachte dat treinen niet mochten opvallen in een weiland. Hierdoor had het bedrijf een stoffig en ambtelijk uiterlijk. De verschillende treinsoorten waren ook voorzien van verschillende kleuren. Rangeerlocomotieven waren donkergroen, elektrische locomotieven waren Berlijns blauw en diesellocomotieven waren bruin. De rijtuigen waren ook Berlijns Blauw. Elektrische treinstellen waren olijfgroen, en dieseltreinstellen waren rood. De posttreinen waren ook bruin.

Het ontwerpbureau Teldesign, waar Gert Dumbar werkte als grafisch ontwerper, kreeg in 1967 van NS de opdracht om een geheel nieuwe huisstijl te ontwerpen. Na 8 maanden werk en 1.800 schetsen werd het definitieve NS-logo ontworpen door Gert Dumbar. Het nieuwe logo bestaat uit twee pijlen en staat voor transport in twee richtingen. Naast het nieuwe logo kreeg NS ook bedrijfsbreed een nieuwe, frisse kleur: geel. Alle treinen werden geel gemaakt, met onderling wel enkele verschillen. Alle locomotieven werden geel met grijs, de treinstellen voor de stoptreindiensten (zowel diesel- als elektrische treinstellen) werden geel met drie blauwe schuine reclamebanen. De rijtuigen en de elektrische intercitytreinstellen werden geel met een horizontale donkerblauwe band. De posttreinen kregen de nieuwe gele kleur van NS en de rode kleur van de PTT. Ook een nieuw lettertype en nieuwe pictogrammen hoorden bij de nieuwe huisstijl. Op 11 januari 1968 werd de eerste trein, voorzien van de opvallende gele huisstijl, gepresenteerd aan de pers. Het betrof een Mat'64-treinstel dat vers uit de fabriek kwam. De directeur van NS maakte tevens bekend dat met de zomerdienstregeling van dat jaar, die op 26 mei inging, de eerste gele treinen in reizigersdienst gingen rijden. NS wilde geen extra kosten maken om het rijdende materieel te voorzien van de nieuwe gele kleur. Hierom werd besloten om de treinen enkel te schilderen als ze voor andere werkzaamheden al in de werkplaats zijn. Alle treinen kregen wel snel het nieuwe NS-logo opgeplakt op de originele huisstijl. Het duurde van 1968 tot eind jaren '80 tot alle treinen in de oude huisstijlen waren overgeschilderd of gesloopt. De 2275, die bewaard is gebleven, is hierop de uitzondering. De locomotief behield tot zijn buitendienststelling in 1994 de bruine kleur.

De directeur van NS presenteerde in januari 1969 de visie Sporen naar '75. Een groot onderdeel hiervan was het plan Spoorslag '70. Met Spoorslag '70 introduceerde NS een starre dienstregeling, waarbij alle treinen ieder uur op hetzelfde moment reden en op dezelfde stations stopten. Ook werden op stations de aansluitingen verbeterd. Ieder station in Nederland werd met Spoorslag '70 minimaal 1x per uur bediend, in de meeste gevallen zelfs 2x per uur. Voor Spoorslag '70 reed NS stoptreinen en sneltreinen; tijdens Spoorslag '70 werden intercity's geïntroduceerd. Met een nieuw intercitynetwerk werden de grootste 40 stations in Nederland verbonden met treinen die elk halfuur vertrokken en minder stopten dan sneltreinen, en hierdoor dus sneller waren. De maximale snelheid van het spoor werd op een aantal plekken verhoogd van 130 km/u naar 140 km/u. Reizigers behalen door de nieuwe intercity's een reistijdwinst van 10% tot 25%. In één keer liet NS 40% meer reizigerstreinen rijden. Met Spoorslag '70 werd de snelheid van goederentreinen ook verhoogd; deze reden 65 km/u en de snelheid werd verhoogd naar 80 km/u. Veel goederenwagons moesten aangepast worden aan deze verhoogde snelheid of werden vervangen door nieuwe wagons. Ondanks de fors uitgebreide dienstregeling waren slechts minimale aanpassingen aan de infrastructuur nodig. Op een aantal plaatsen werd deze wel aangepast. Naast de hogere snelheid opent NS ook in nieuwbouwwijken nieuwe voorstadstations. Bestaande stations worden ook voorzien van meer parkeerplaatsen en winkels.

Doordat de maximumsnelheid van het spoor werd verhoogd en keertijden op eindstations verkort zijn, zijn geen grote investeringen in nieuw materieel nodig om in één keer zoveel meer treinen te rijden. Hierdoor maakte het materieel veel meer kilometers. Desondanks had NS een aantal extra locomotieven nodig voor de nieuwe dienstregeling. NS kocht de zeven Class EM2-locomotieven die British Rail een jaar eerder te koop had gezet. De zestien jaar oude locomotieven hadden in Engeland relatief weinig kilometers gereden. De locomotieven werden in 1969 met de boot naar België gebracht en daarna via het spoor naar de Hoofdwerkplaats in Tilburg. De 27005 werd gebruikt als onderdelenleverancier voor de andere zes locomotieven. Deels met onderdelen van de gesloopte serie diesellocomotieven 2600, die tussen 1953 en 1958 in Nederland reden, werden de andere locomotieven gereedgemaakt voor hun inzet in Nederland. De locomotieven kregen vele aanpassingen; zo werd de gehele stuurtafel verplaatst van de linkerkant naar de rechterkant van de cabine. Ook kregen de locomotieven het ATB-beveiligingssysteem en een ander remsysteem en stroomafnemers. De locomotieven werden voorzien van de nieuwe geel-grijze huisstijl van NS en waren hiermee de eerste locomotieven in de nieuwe gele kleur. De locomotieven kregen de nummers 1501 t/m 1506. De 27003 werd als de 1501 in 1970 in dienst genomen. De andere vijf locomotieven volgden in 1970 en 1971. De NS 1500'en werden voornamelijk ingezet voor reizigerstreinen, zowel binnenlandse als internationale, vanuit Venlo naar Den Haag, Rotterdam of Hoek van Holland. Ook reden de locomotieven met goederentreinen.

Op zondag 31 mei 1970 ging de nieuwe, fors uitgebreide Spoorslag '70-dienstregeling in. De nieuwe huisstijl en de vele extra treinen waren een groot succes. In 1969 vervoerde NS in totaal 7,5 miljard reiskilometers en in 1974 was dit gestegen naar 8,5 miljard reiskilometers. Het vernieuwde spoorboekje van NS was na de Bijbel het meest verkochte boek in Nederland. Geel werd in Nederland de standaardkleur van het openbaar vervoer. Door heel Nederland verschenen gele bussen en trams. Ondanks het succes maakte NS in 1974, mede door de vele investeringen, alsnog 107 miljoen gulden verlies.

Halverwege de jaren '70 was NS op zoek naar nieuwe locomotieven om de locomotiefvloot uit te breiden en de oude locomotiefseries 1000 en 1500 te vervangen. Tussen 1978 en 1981 bestelde NS bij Alstom 58 locomotieven die van het type BB 7200 zijn afgeleid. De locomotieven kregen de nummerserie 1600 en werden tussen 1981 en 1983 geleverd. De laatste 1000 werd in 1982 aan de kant gezet, de laatste 1500 werd in 1986 vervangen. In Engeland werd de EM2 Locomotive Society opgericht om een locomotief van de serie NS 1500 (in Engeland bekend als de Class 77 / Class EM2) te bewaren. Zij kregen beschikking over de NS 1502 / British Rail 27000. Het Museum of Science and Industry kreeg beschikking over de NS 1505 / British Rail 27001. Beide locomotieven vertrokken terug naar Engeland. Het Spoorwegmuseum in Utrecht wilde geen locomotief van de serie 1500 bewaren. Deze keuze werd mede gemaakt omdat de locomotiefserie erg klein is en 'slechts' 16 jaar in Nederland heeft gereden. In 1986 richtten Haagse en Rotterdamse NS-machinisten Werkgroep Loc 1501 op om de gelijknamige loc te behouden.





	Serie NS 1500 / Klik op de foto voor vergroting en info
	Info over de locomotieven:
	In 1953 en 1954 werden in opdracht van British Rail door Metropolitan-Vickers zeven locomotieven van de serie Class 77 / Class EM2 gebouwd. De locomotieven waren gebouwd om te kunnen rijden op een bovenleidingspanning van 1500 volt gelijkstroom. Dat is dezelfde spanning als in Nederland wordt gebruikt. De zeven locomotieven waren gebaseerd op de serie Class 76 / Class EM1, waarvan het eerste exemplaar na de Tweede Wereldoorlog tussen 1946 en 1952 in Nederland reed. De locomotief, met nummer 6000, is hiermee de eerste elektrische locomotief die in Nederland heeft gereden. In Engeland was de elektrificatie van de Woodhead Line met een bovenleidingspanning van 1500 volt gelijkstroom tussen Manchester en Sheffield in 1955 afgerond. Na de elektrificatie stapte Engeland over op een bovenleidingssysteem van 25.000 volt wisselspanning en werd dat de nieuwe standaard. De Woodhead Line werd niet omgebouwd en was hiermee de enige spoorlijn met een bovenleidingspanning van 1500 volt gelijkstroom. De zeven Class EM2-locomotieven konden enkel op deze spoorlijn rijden. De Class EM2-locomotieven kregen de nummers 27000 t/m 27006 en werden in het British Rail-zwart met rode accenten geleverd. De locomotieven werden ingezet in het reizigersvervoer op de spoorlijn. Al snel werden de locomotieven overgeschilderd en kregen de groene British Rail-kleur met gele voor- en achterkant en een wit dak. In de jaren '60 werden enkele locomotieven blauw gemaakt. In september 1968 werden de zeven Class EM2-locomotieven door British Rail terzijde gesteld en te koop gezet. In de jaren '60 ging het slecht met de Nederlandse Spoorwegen. Door de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog nam de welvaart in Nederland toe. Hierdoor konden steeds meer mensen een auto kopen, waardoor de reizigersaantallen afliepen. Door de sterke opkomst van de vrachtwagens in de jaren '60 liep het goederenvervoer per spoor ook terug en sloten veel los- en laadplaatsen. Sinds de ontdekking van het aardgasveld onder Groningen in 1959 werd steenkool steeds minder gebruikt, waardoor het aantal kolentreinen sterk terugliep. Op het dieptepunt maakte NS in 1967 een verlies van 100 miljoen gulden. Om de verliezen tegen te gaan, besloot NS flink te investeren in het rijden van meer treinen en het hele bedrijf een nieuwe, frisse huisstijl te geven. De verschillende kleuren die NS voor haar treinen gebruikte, waren allemaal erg donker. Dit werd gedaan uit de gedachte dat treinen niet mochten opvallen in een weiland. Hierdoor had het bedrijf een stoffig en ambtelijk uiterlijk. De verschillende treinsoorten waren ook voorzien van verschillende kleuren. Rangeerlocomotieven waren donkergroen, elektrische locomotieven waren Berlijns blauw en diesellocomotieven waren bruin. De rijtuigen waren ook Berlijns Blauw. Elektrische treinstellen waren olijfgroen, en dieseltreinstellen waren rood. De posttreinen waren ook bruin. Het ontwerpbureau Teldesign, waar Gert Dumbar werkte als grafisch ontwerper, kreeg in 1967 van NS de opdracht om een geheel nieuwe huisstijl te ontwerpen. Na 8 maanden werk en 1.800 schetsen werd het definitieve NS-logo ontworpen door Gert Dumbar. Het nieuwe logo bestaat uit twee pijlen en staat voor transport in twee richtingen. Naast het nieuwe logo kreeg NS ook bedrijfsbreed een nieuwe, frisse kleur: geel. Alle treinen werden geel gemaakt, met onderling wel enkele verschillen. Alle locomotieven werden geel met grijs, de treinstellen voor de stoptreindiensten (zowel diesel- als elektrische treinstellen) werden geel met drie blauwe schuine reclamebanen. De rijtuigen en de elektrische intercitytreinstellen werden geel met een horizontale donkerblauwe band. De posttreinen kregen de nieuwe gele kleur van NS en de rode kleur van de PTT. Ook een nieuw lettertype en nieuwe pictogrammen hoorden bij de nieuwe huisstijl. Op 11 januari 1968 werd de eerste trein, voorzien van de opvallende gele huisstijl, gepresenteerd aan de pers. Het betrof een Mat'64-treinstel dat vers uit de fabriek kwam. De directeur van NS maakte tevens bekend dat met de zomerdienstregeling van dat jaar, die op 26 mei inging, de eerste gele treinen in reizigersdienst gingen rijden. NS wilde geen extra kosten maken om het rijdende materieel te voorzien van de nieuwe gele kleur. Hierom werd besloten om de treinen enkel te schilderen als ze voor andere werkzaamheden al in de werkplaats zijn. Alle treinen kregen wel snel het nieuwe NS-logo opgeplakt op de originele huisstijl. Het duurde van 1968 tot eind jaren '80 tot alle treinen in de oude huisstijlen waren overgeschilderd of gesloopt. De 2275, die bewaard is gebleven, is hierop de uitzondering. De locomotief behield tot zijn buitendienststelling in 1994 de bruine kleur. De directeur van NS presenteerde in januari 1969 de visie Sporen naar '75. Een groot onderdeel hiervan was het plan Spoorslag '70. Met Spoorslag '70 introduceerde NS een starre dienstregeling, waarbij alle treinen ieder uur op hetzelfde moment reden en op dezelfde stations stopten. Ook werden op stations de aansluitingen verbeterd. Ieder station in Nederland werd met Spoorslag '70 minimaal 1x per uur bediend, in de meeste gevallen zelfs 2x per uur. Voor Spoorslag '70 reed NS stoptreinen en sneltreinen; tijdens Spoorslag '70 werden intercity's geïntroduceerd. Met een nieuw intercitynetwerk werden de grootste 40 stations in Nederland verbonden met treinen die elk halfuur vertrokken en minder stopten dan sneltreinen, en hierdoor dus sneller waren. De maximale snelheid van het spoor werd op een aantal plekken verhoogd van 130 km/u naar 140 km/u. Reizigers behalen door de nieuwe intercity's een reistijdwinst van 10% tot 25%. In één keer liet NS 40% meer reizigerstreinen rijden. Met Spoorslag '70 werd de snelheid van goederentreinen ook verhoogd; deze reden 65 km/u en de snelheid werd verhoogd naar 80 km/u. Veel goederenwagons moesten aangepast worden aan deze verhoogde snelheid of werden vervangen door nieuwe wagons. Ondanks de fors uitgebreide dienstregeling waren slechts minimale aanpassingen aan de infrastructuur nodig. Op een aantal plaatsen werd deze wel aangepast. Naast de hogere snelheid opent NS ook in nieuwbouwwijken nieuwe voorstadstations. Bestaande stations worden ook voorzien van meer parkeerplaatsen en winkels. Doordat de maximumsnelheid van het spoor werd verhoogd en keertijden op eindstations verkort zijn, zijn geen grote investeringen in nieuw materieel nodig om in één keer zoveel meer treinen te rijden. Hierdoor maakte het materieel veel meer kilometers. Desondanks had NS een aantal extra locomotieven nodig voor de nieuwe dienstregeling. NS kocht de zeven Class EM2-locomotieven die British Rail een jaar eerder te koop had gezet. De zestien jaar oude locomotieven hadden in Engeland relatief weinig kilometers gereden. De locomotieven werden in 1969 met de boot naar België gebracht en daarna via het spoor naar de Hoofdwerkplaats in Tilburg. De 27005 werd gebruikt als onderdelenleverancier voor de andere zes locomotieven. Deels met onderdelen van de gesloopte serie diesellocomotieven 2600, die tussen 1953 en 1958 in Nederland reden, werden de andere locomotieven gereedgemaakt voor hun inzet in Nederland. De locomotieven kregen vele aanpassingen; zo werd de gehele stuurtafel verplaatst van de linkerkant naar de rechterkant van de cabine. Ook kregen de locomotieven het ATB-beveiligingssysteem en een ander remsysteem en stroomafnemers. De locomotieven werden voorzien van de nieuwe geel-grijze huisstijl van NS en waren hiermee de eerste locomotieven in de nieuwe gele kleur. De locomotieven kregen de nummers 1501 t/m 1506. De 27003 werd als de 1501 in 1970 in dienst genomen. De andere vijf locomotieven volgden in 1970 en 1971. De NS 1500'en werden voornamelijk ingezet voor reizigerstreinen, zowel binnenlandse als internationale, vanuit Venlo naar Den Haag, Rotterdam of Hoek van Holland. Ook reden de locomotieven met goederentreinen. Op zondag 31 mei 1970 ging de nieuwe, fors uitgebreide Spoorslag '70-dienstregeling in. De nieuwe huisstijl en de vele extra treinen waren een groot succes. In 1969 vervoerde NS in totaal 7,5 miljard reiskilometers en in 1974 was dit gestegen naar 8,5 miljard reiskilometers. Het vernieuwde spoorboekje van NS was na de Bijbel het meest verkochte boek in Nederland. Geel werd in Nederland de standaardkleur van het openbaar vervoer. Door heel Nederland verschenen gele bussen en trams. Ondanks het succes maakte NS in 1974, mede door de vele investeringen, alsnog 107 miljoen gulden verlies. Halverwege de jaren '70 was NS op zoek naar nieuwe locomotieven om de locomotiefvloot uit te breiden en de oude locomotiefseries 1000 en 1500 te vervangen. Tussen 1978 en 1981 bestelde NS bij Alstom 58 locomotieven die van het type BB 7200 zijn afgeleid. De locomotieven kregen de nummerserie 1600 en werden tussen 1981 en 1983 geleverd. De laatste 1000 werd in 1982 aan de kant gezet, de laatste 1500 werd in 1986 vervangen. In Engeland werd de EM2 Locomotive Society opgericht om een locomotief van de serie NS 1500 (in Engeland bekend als de Class 77 / Class EM2) te bewaren. Zij kregen beschikking over de NS 1502 / British Rail 27000. Het Museum of Science and Industry kreeg beschikking over de NS 1505 / British Rail 27001. Beide locomotieven vertrokken terug naar Engeland. Het Spoorwegmuseum in Utrecht wilde geen locomotief van de serie 1500 bewaren. Deze keuze werd mede gemaakt omdat de locomotiefserie erg klein is en 'slechts' 16 jaar in Nederland heeft gereden. In 1986 richtten Haagse en Rotterdamse NS-machinisten Werkgroep Loc 1501 op om de gelijknamige loc te behouden.





































































		Helaas hebben wij deze loc nog niet op foto. Heeft u een zelfgemaakte foto die wij op deze site mogen publiceren? Mail hem naar ons aub.	Helaas hebben wij deze loc nog niet op foto. Heeft u een zelfgemaakte foto die wij op deze site mogen publiceren? Mail hem naar ons aub.
1501		1502	1503

Helaas hebben wij deze loc nog niet op foto. Heeft u een zelfgemaakte foto die wij op deze site mogen publiceren? Mail hem naar ons aub.			Helaas hebben wij deze loc nog niet op foto. Heeft u een zelfgemaakte foto die wij op deze site mogen publiceren? Mail hem naar ons aub.
1504		1505	1506


T E R U G