In 1921 bouwde fabrikant Werkspoor in Amsterdam de goederenwagons E108 t/m E153 voor de Nederlandsche Tramweg Maatschappij (NTM) in Friesland. De wagons zijn voorzien van stoomverwarmingsleidingen, zodat ze ook dienst zouden kunnen doen als bagagewagens in reizigerstrams. In de jaren '30 ging het vanwege de concurrentie met het wegverkeer erg slecht met de lokaalspoorlijnen en interlokale tramlijnen in Nederland. Na de Eerste Wereldoorlog reden de eerste bussen in Nederland, die fel concurreerden met de trams. Naast bussen waren personenauto's, fietsen en vrachtwagens in opkomst en wonnen ze steeds meer terrein van het spoor. Trambedrijven waren sinds de Eerste Wereldoorlog bezig om stoomlocomotieven te vervangen door goedkopere benzine-, diesel- of elektrische trams om beter te kunnen concurreren. In de jaren '30 stapten veel trambedrijven over op nieuwe bussen of gingen ze failliet. Doordat veel bedrijven het financieel niet meer redde, besloten ze samen te voegen tot grotere bedrijven. In de jaren '30 sloten door heel Nederland veel lokaalspoorlijnen en interlokale tramlijnen. Tijdens en kort na de Tweede Wereldoorlog beleefden de (stoom)trams, door de schaarste aan olie en benzine, een korte opleving. De tramlijnen sloten echter na de oorlog voor het reizigersvervoer. Een deel van de tramlijnen (met een spoorbreedte van 1435 mm 'normaalspoor') werd door de Nederlandsche Spoorwegen overgenomen. De NS reed tot in de jaren '60 en '70 met goederenvervoer over de spoorlijnen. Later werden deze lijnen toch gesloten door de concurrentie met de vrachtwagen of het wegvallen van het vervoer.

De NTM beëindigde in 1947 en 1948 het reizigersvervoer op haar tramlijnen. Een groot deel van de rijtuigen werd overgenomen door de Nederlandsche Spoorwegen en elders in Nederland ingezet. Nadat de NTM het reizigersvervoer op de tramlijnen beëindigde, nam NS de exploitatie van het goederenvervoer over. Hiervoor nam NS een deel van de locomotieven en goederenwagons van de NTM over. Het materieel dat NS niet overnam, werd in 1947 en 1948 door de NTM terzijde gesteld. In 1949 nam de NTM de overgebleven spoorlijnen weer over van de NS; het materieel bleef echter wel eigendom van de NS.

Bij NS kreeg de wagon in 1947 het nummer Dt405. De Dt405 heeft bij NS maar twee jaar dienst gedaan en is daarna opgeslagen in Maarn. In 1950 is de wagon verkocht en naar Wageningen gebracht. Hier heeft hij gediend als opslaghok voor tuingereedschap van de Landbouw-Hogeschool. In 1994 werd de wagon geschonken aan de Museumstoomtram Hoorn - Medemblik. In 2002 en 2003 is de wagon gerestaureerd en teruggebracht naar de NTM E134. Bij de Museumstoomtram Hoorn - Medemblik kregen de NTM-goederenwagons E134 en F63 reclameborden op het dak met de tekst: 'Persil blijft Persil'. De trams van de Nederlandsche Tramweg Maatschappij reden vroeger met reclame voor extra inkomsten. Naast de E134 heeft de SHM ook goederenwagon E128 van hetzelfde type in haar collectie.

De NTM E134 heeft vanwege haar cultuurhistorische waarde de C-status toegekend gekregen binnen het Nationaal Register Railerfgoed.